Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów formalnych obecnych w kinie autorskim Jerzego Kawalerowicza jest metoda realizacji zdjęć określana mianem tzw. „kamery subiektywnej”. Jest to sposób patrzenia kamery pozorujący spojrzenie z punktu widzenia postaci. Celem takiego zabiegu jest wciągnięcie widza w krąg poruszanych w filmie spraw, uczynienie go jednym z uczestników rozgrywającej się sceny, przybliżenie osobie oglądającej film przeżyć postaci.

W filmie Matka Joanna od Aniołów Kawalerowicz posłużył się kamerą subiektywną pokazując wejście egzorcysty księdza Suryna do klasztoru oraz jego przyjście na spotkanie z Cadykiem. Ukazując wejście księdza Suryna do izby, w której przebywa Cadyk, kamera zniża się w drzwiach, naśladuje pochylenie głowy przez wchodzącego bohatera.

Sposób patrzenia właściwy dla kamery subiektywnej wielokrotnie pojawia się w filmie Faraon. Jest obecny w scenie na wydmach, w czasie biegu Ramzesa za uciekającą Sarą. Kamera pokazuje pustynię z punktu widzenia następcy tronu. W chwilę później postać Ramzesa pojawia się w kadrze, w pokazywanej przez kamerę przestrzeni.

Subiektywna kamera została zastosowana w bardzo wyrazisty sposób w scenie, w której pojawia się w filmie po raz pierwszy faraon Ramzes XII. Kawalerowicz w jednym z wywiadów przedstawił analizę swojego zamysłu: „Najpierw sadzam widza w lektykę. Nie wiadomo kto i dlaczego jest niesiony. Otwierają się kolejne drzwi. Chór śpiewa, a raczej recytuje hymn na cześć faraona. Wszystko to trwa dosyć długo. Widz zaczyna przeżywać coś wzniosłego, odczuwać, że faraon jest czczony jak bóg, że jest kimś niezwykłym, że reprezentuje coś największego w tym kraju. I teraz dopiero, kiedy to widzowi zasugerowałem, na ekranie pojawia się faraon”.

Kamera subiektywna staje się niezastąpionym środkiem wyrazu w scenie przechodzenia kapłana Samentu przez korytarze labiryntu. Pozwala widzowi na bliższe odczuwanie przeżyć kapłana w czasie bardzo niebezpiecznej wyprawy.

Scena orgii została zrealizowana w Faraonie w jednym ujęciu, z zastosowaniem kamery subiektywnej oddającej spojrzenie jednej z osób. Ujęcie składa się z szeregu rytmicznie realizowanych szwenków przenoszących wzrok widza na kolejne leżące na posadzce pary. Kierowane w stronę kamery spojrzenia kobiet, a także zakończenie ujęcia pojawieniem się w kadrze ręki Ramzesa pozwala sądzić, że subiektywne spojrzenie kamery reprezentuje punkt widzenia następcy tronu. Pierwsza i ostatnią część ujęcia tworzą szwenki kamery, która rozgląda się i błądzi „wzrokiem” po sali, zatrzymując na krótko spojrzenie na kolejnych osobach. Postać, którą reprezentuje spojrzenie kamery, jest pijana.

Kamera subiektywna stosowana przez Jerzego Kawalerowicza odzwierciedla bardzo istotną dla kina autorskiego tego twórcy jedność otaczającego bohatera świata zewnętrznego i doświadczenia wewnętrznego postaci. Taka obecność kamery subiektywnej pojawia się także w filmie Śmierć prezydenta, w scenie wejścia pierwszego prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Gabriela Narutowicza do sal wystawowych Zachęty 16 grudnia 1922 roku, tuż przed sceną jego zabójstwa przez Eligiusza Niewiadomskiego.